Acceptatie of loslaten?

Een dor, stekelig takje of niet ? Tijdens een wandeling vertelt een vrouw met relatieproblemen te kampen. Het tempo van haar verhaal gaat minstens gelijk op met haar wandeltempo. Zonder enige moeite, beklimt ze een hoge duin, waarin ze haar verhaal vertelt.  Op mijn uitnodiging besluit ze eindelijk iets rustiger te wandelen en meer om zich heen te kijken. Eindelijk komt ze tot rust.  Haar oog valt op een dor, wit takje. Dat soort takjes vallen haar steeds op, sinds de dood van haar geliefde zus,  nu enkele jaren geleden. “Die staan voor dood en verderf”  zegt ze, “want die zie ik steeds sinds ze dood is”.  Ik merk op dat er ook stekels zitten aan het takje. “Die staan voor mijn eigen stekelige karakter” is haar conclusie. 

Acceptatie en  loslaten zijn vaak gerelateerd aan verlies. Vroeg of laat krijgen we allemaal te maken met een sterfgeval, vaak een aangrijpende gebeurtenis. Het afscheid verandert het leven, zelfs als het niet helemaal onverwacht is. De nabestaanden worden overspoeld met gevoelens van verdriet, ongeloof en verbijstering, soms ook woede.  Mensen zeggen ook dat ze zich als verdoofd voelen of het gevoel hebben of dat alles aan hun voorbij gaat. 

Het rouwproces van de nabestaanden gaat geleidelijk. Het is afhankelijk van situatie, leeftijd en persoonlijkheid. Het proces van afscheid nemen en acceptatie van de definitieve afwezigheid van de geliefde gaat vaak langzaam. Men probeert een nieuw evenwicht te vinden.De een voelt zich als verdoofd. Een ander gaat hard aan het werk om er maar niet aan te hoeven denken. De eerste periode gaat vaak in een roes voorbij. Er moet veel geregeld worden.  Soms dringt daarna pas de betekenis van het verlies door, een verdrietige periode. Later volgt een fase van acceptatie en aanpassing aan de verandering. Langzaam proberen we het leven weer op te pakken, nieuwe plannen te smeden, al gaat dat soms gepaard met vallen en opstaan. 

De gedachte aan die geliefde dierbare kan een mens lang bezig houden, langer dan voor de buitenwereld voor mogelijk wordt gehouden. Waar voor de omgeving het leven na enige tijd weer doorgaat, kan het proces voor de geliefde nabestaanden veel meer tijd vergen. Soms is er meer voor nodig om het rouwproces vorm te verwerken. Hulp vragen van mensen uit je omgeving kan helend werken. Samen te praten, samen dingen doen, het is voor iedereen weer anders hoe die weg kan lopen.  Een goede manier is om samen op pad te gaan. Tijdens het wandelen kun je je ei kwijt aan de ander. Een heilzame manier kan ook een gezamenlijke stiltewandeling zijn. Tijdens de stilte beleef je de omgeving veel intenser. Na de (afgesproken) stilte is er dan ruimte om de stilte te evalueren.  Een wandelcoach kan je tijdens een wandeling behulpzaam door het bieden van een luisterend oor en door het toepassen van vaardigheden om verder te komen in het proces. 

Welkom lente!

Welkom lente!


Wat een geluk dit jaar! Als je net zo als ik warm wordt van de eerste lenteverschijnselen, dan zit je dit jaar helemaal goed. Vandaag is het begin van de astronomische lente.

In tegenstelling tot vorig jaar, waarbij de soms ijzige winter bijna duurde tot juni, hebben we nu al mogen genieten van een aantal prachtige voorjaarsdagen. ’s Ochtends, als je wakker wordt, hoor je al de merels fluiten. De knoppen in bomen en struiken zijn hier en daar al overgegaan van hun zachte donsknopjes naar prille groene blaadjes. Paarse en gele krokussen, narcissen, sneeuwklokjes, je kunt ze niet missen.

Lente is voor mij warmte, kleur, nieuwe energie, beweging.
Precies dit zijn de dingen die mij er toe aan gezet hebben om op maandagochtend een wandelgroep te beginnen. Het geluk kwam op mijn pad. Door mijn persbericht kreeg ik een interview met een journaliste en een fotograaf kwam langs om mij al wandelend te fotograferen in de Zaanse polder. Een prachtig artikel van een halve pagina met onderstaande foto in Dagblad Zaanstreek  was het resultaat.

Iets beters kon ik mij niet wensen. Binnen twee dagen kreeg ik zo’n acht aanmeldingen van een leuke groep, overwegend vrouwen.

Tijdens de wandeling waarin gezelligheid en beweging in de natuur voorop staat, is zeker ook plaats voor de innerlijke mens. Regelmatig doen we onderweg enkele mindfulness oefeningen, die zeker in de natuur een ontspannend effect hebben.

Afgelopen maandag had ik een aantal vragen bedacht over het thema lente. Hoewel dit even wennen was, werd het goed ontvangen. Onafhankelijk of je de vragen nu letterlijk of metaforisch interpreteert. Ik deel graag deze vragen met je. Neem eens tijd voor een mooie wandeling, ontdek de eerste tekenen van de lente en vraag je af:

Wat betekent de lente voor jou?
Welke knoppen zijn er in jouw leven?
Wat verwelkom je? 
Wat geeft jou nieuwe energie?

Kom je op antwoorden die juist meer vragen oproepen en heb je behoefte aan iemand die je helpt de spiegel van de natuur voor te houden, als wandelcoach loop ik graag een keer met je mee. Voor meer informatie kijk op mijn website www.natuurinzicht.net.

Op het moment dat ik dit schrijf, ontdekt mijn nieuwe huisgenoot, kater Baloe, de wildernis in onze tuin. Ik zie dat hij het spannend vind, maar tegelijk is dit ontdekkingspad voor hem een nieuwe weg in de natuur, zijn natuur.

Zelfontwikkeling

Alweer bijna 8 maanden verder. Zo gaat het vaker met blogs. Je begint eraan omdat het een goed idee lijkt, maar dan komt toch de klad erin. Nu had ik wel een goede reden, al kun je dat ook excuses noemen.

In oktober heb ik mijn opleiding natuurcoaching afgerond bij Ernya Hilton. Dat heeft mij veel gebracht. Het buiten zijn, het wandelen en ondertussen bezig zijn met mijn zelfontwikkeling hebben geleidt tot de start van een eigen praktijk, als wandelcoach.  Een aantal thema's die daarbij een rol speelden waren mijn assertiviteit en positiviteit. Twee belangrijke thema's die als een rode draad door mijn leven spelen. 

Deze thema's spelen bij veel mensen een rol. Depressie is een veelvoorkomend verschijnsel, wat een grote impact heeft op mensen. Energie, balans, creativiteit, fysieke gezondheid. Veel mensen raken iets ervan kwijt en het is moeilijk om die weg weer terug te vinden en te houden.or die depressie veel van mijn energie en datzelfde geldt voor mijn creativiteit. Het kost vaak veel moeite om jezelf dan in beweging te krijgen.  

Zo moest ik voor mijn opleiding voor natuurcoach verschillende oefeningen doen in de natuur. En soms was dat  een behoorlijke uitdaging, in weer en wind. En dan loop je alleen op een plekje in de natuur, waar verder alleen hondenbezitters op zo'n tijdstip komen. Ja, een beetje ongemakkelijk voelde dat soms wel. Op een gegeven moment ben ik zelfs alleen in mijn tuin er op uit gegaan. Ik heb een redelijke tuin en verrassend genoeg ontdekte ik ook hier nieuwe inzichten. 

Zo ontdekte ik op die vroege voorjaarsochtend in de tuin dat de struik die naast mijn huis staat en in de zomer vol zit met rode besjes en gele bloemetjes, nu prachtige kleine roodroze knopjes had.

Ik hou van de warmte van die rood-roze kleur. Als ik die kleur bij mij heb of draag, wordt ik er tegelijk rustig en positief gestemd door. 
 Het was die lange winter van 2013 waar mij geen einde aan leek te komen, tot ik die kleine paarse krokusjes ontdekte in april. Dit prille teken van de lente maakte mijn hunkering naar de de eerste warme zonnestralen op mijn huid weer wakker (helaas duurde het nog bijna 2 maanden voordat de zomer echt doorbrak :-(

Volgende keer vertel ik meer over de ervaringen die ik heb opgedaan in de natuur. 

Zelfportret

Zelfportret. Tel het aantal blaadjes van het groene takje. Wat is mijn geluksgetal?

Welkom op mijn blog natuurcoaching

Altijd voel ik mij in de natuur tot rust komen. Waar ik in het dagelijks leven geconfronteerd wordt met de prikkels die in onze maatschappij liggen, voel ik deze prikkels van mij afglijden als ik omgeven ben door de elementen van de natuur, lucht, water, wind, groen, dieren... Ik kwam met natuurcoaching in aanraking toen ik een workshop volgde bij Ernya Hilton, de eigenaresse van Realeyezation. Al snel werd het een inspirerende sessie, waarbij ik mij verwonderde over de inzichten die het mij bracht. Toen ik een paar maanden later vernam, dat zij een cursus begon om natuurcoach te worden, hoefde ik ook niet lang na te denken.